Aldebaran
Een lichtkracht uit de sterren
De heer met wie ik hier in onze tuin poseer, heet Aldebaran.
Deze afgezant uit de sterren straalt een meditatieve rust en vrede uit; zijn innerlijk licht is zijn grootste kracht.
Hij is genoemd naar de heldere, gelijknamige ster Aldebaran, één van de vier 'koninklijke' sterren in onze melkweg.
De naam is afgeleid van het Arabische الدبران (al-dabarān) wat 'de volger' betekent.
Dit, omdat hij de Pleiaden volgt aan de nachtelijke hemel.
Ook dit beeld is opgebouwd uit steengoedklei.
Hij paste (ik heb de droogkrimp van de klei van tevoren ingeschat) nog nét in mijn grootste keramiekoven.
Het maken van keramiek is een magisch proces, waarbij de vier elementen, aarde, water, lucht en vuur, ieder hun eigen kracht uitoefenen. In de laatste fase, het stoken (vuur), wordt de gedroogde klei (aarde) getransformeerd in steen.
Dit stookproces is en blijft, ook na zoveel jaren, erg spannend. Ik ben iedere keer weer blij én opgelucht als de ovendeur open gaat en alles heel is gebleven. Er hoeft immers maar ergens een kleine luchtbel in de klei te zijn ingesloten, (lucht die wordt verhit zet uit) en de boel ontploft!
Gisteren kon de deur eindelijk open en bleek Aldebaran zijn vuurdoop zonder scheurtje of schrammetje te hebben doorstaan.
Hij krijgt een eigen plek tussen zijn andere broeders en zusters uit het Universum.
Eind negentiger jaren kreeg ik voor het eerst de inspiratie om de energie uit te beelden behorend bij een bepaalde planeet of ster.
Na Iguaçú (aarde), volgden Ceridwen (maan), Bran (Mars), Shao Lir (Neptunus), Uranus, Orion, en Taygeta (de Pleiaden).
Deze beelden vragen veel tijd en zijn behoorlijk groot en zwaar om te tillen.
Maar ik geniet er nog steeds enorm van om deze krachten vorm te geven.
Ik hoop dan ook de komende jaren nog een paar bijzondere figuren aan dit gezelschap te kunnen toevoegen.
